петак, 18. септембар 2015.

Радмила В. Стојановић: Робска радост, Робот Марко

„Наопак је, Боже, смер је,
 у свет ушла луда звер је,“
крикну Алек, а ми знамо,
али ово чудо страшно,
са ужасом откривамо:
глобалној, крвожедној, моћних сили,
сви роботи драги,  мили,
непожељно људство  здраво,
нарочито  Православно...


Страдијица та земљица,
погнутога грдног лица,
разумнија и лудница,
луђа нам свакодневица:
за погибељне експерименталне гадости,
користе најдивотније биће младости...


Шта све грозоморно нису радили,
шта све нису  прљали,  загадили...



Духовном смрћу, ликују, трубе,
запрашују нас,  као бубе...


Огледе научне, мање зли,
над мишевима и  кунићима су изводили...

Хуманисти  куниће жалили...


А данас ужас реални,
над нама бројни покуси,
успешно поткусурују  нас,
опстанка зебња и ужас ...


Несвесни да смо робови,
глобалних сила и страсти,
све зато што смо безБожни...

и  зато  што смо несложни,
што нисмо целомудрени,
што нисмо крстом штићени,
што духом смо залутали,
од Православља отпали,
Светосавља се одрекли...


Зао, гори, најгори,
свет  лукавомe  сатвори,
а  дух  љубави нам  тавори,
Крст  намa  ломе  злотвори,
а  лажу  да  миротвори ...


А  вера се разлабави,
умножише се  грехови...


 Изгнани су  нам разумни...

О  надо,  веро,  љубави,
ми гладни дивне мудрости...


Зар, залуд  вапај  грлени !?
Што мање људи, робова, поданика,
режира за будућност моћна клика...


А пошто нас људе не воле,
за рад нам спремају роботе...


Дете, по које, ко роди,
чуваће, анимирати  роботи...


Над  нама и то ће пробати...

Ако се који робот прожгади,
те чеда млађана повреди,
ако су сербска,  то годи,
глобалној светској  елити,
јер наши робовски вазали,
дозвољавају све гадости,
под маскама бриге, радости ...


О ироније,
мука ми је ...


Име несавладивог  јунака Марка,
наде и заштитника рода  нејака,
који  је овом земљом  јездио,
на Шарцу,
са буздованом  душмане  плашио,
сваког је крвника победио,
 орао друмове,
градио неприступе за туђе духове,
сваког злотвора савладао је,
име његово злупотребљено  је...


Убицу  аниматора,  васпитача,   деце -чувача,
гвожђурију електронску,  мртву машину,
зову као дику Јевросимину...


Господе,  помилуј  грешне нас,
 уразуми  нас,  даруј  нам  спас  !!!
Зраком  слободе,  огреј  нас !


 



Нема коментара:

Постави коментар