среда, 20. мај 2015.

Братислав Петровић: Царевина

Моја  царевина балканска
Сас народ небесћи
Сас небо туџо
Сас поље равно
Са села без сељаци
Сас вароши без граџањи
Сас учени без работу
Сас предузећа од голему срамоту
Сас влас туџу
Сас њиве у трње ко цвеће
Moj царевина чека распеће!


Јер таква је моја царевина
Некада беше краљевина
Убише ни краља
Другог искарамо
И т'г цара докарамо
Доведомо папскога цара
И дојдомо до дувара

Бела кутија, црвена кутија...
По тој се напраји бирија
Цар си исцарува
Ко мали Бог
А бре, кад ми Срби
Немамо свог.


Од т'г па до с'г
Царчичи ко најубав дуд
Ко  кад убаво роди
И видомо крај слободи


Све неква демократија
А повиш аутократија
Ма царевина голема:
Од Ракош ју пола видиш
Од Ртањ целу
Тој ни је...
Кад упропастимо
Кутију белу!


И с'г по овог цара
Ак'л ни јоште вара
Гледамо да си најдемо нашег
Шарнемо га на лис
Јер нема куглице више
А он си усеб мисли
„Само тише, народе тише...
Не стуристе ви мене више!“



Нема коментара:

Постави коментар